Rach is de helft van het choreografie duo achter BODYCOMBAT. Wat betekent empowerment voor jou?
Ik geloof dat we allemaal geboren zijn met een ongelooflijke kracht maar dat het zit opgesloten in een schatkist. Het is meestal een crisis of een traumatische ervaring die ervoor zorgt dat de kist wordt geopend. Empowerment heeft voor mij te maken met het gebruiken van deze schatkist. Deze kist is voor iedereen uniek en wat het ene persoon triggert, triggert een ander misschien niet.
Ik heb deze kracht in verschillende fases van mijn leven nodig gehad. Mijn eerste en meest traumatische ervaring was toen mijn vader overleed. Ik was pas 18 jaar en ik zag het totaal niet aankomen. Op dat moment leerde ik mezelf kennen en het was empowering om te merken dat ik alles in huis had om dit aan te kunnen.
Hoe hebben deze momenten van empowerment jou verandert?
Elke traumatische gebeurtenis in mijn leven heeft ervoor gezorgd dat ik een stap extra zet. Ik denk dat een overkoepelend thema voor mij het gebruik van mijn stem is. Hiermee bedoel ik niet mijn stem waarmee ik koffie bestel. Ik bedoel de stem van mijn verlangens, wensen en ambities. De stem die spreekt namens Rachael – de persoon die ik daadwerkelijk ben. Toegang hebben tot die stem en deze kunnen gebruiken is hoe ik de ontwikkeling van mijn empowerment kan volgen.
Weet je, als kind ben je niet bang om te zeggen wat je wilt of wat je ergens van vindt. Deze stem passen we in de loop van de tijd vaak aan omdat we worden beïnvloed door de normen en waarden van de maatschappij en ons aanpassen aan wat men als ‘’correct’’ ervaart. Er zijn periodes in mijn leven geweest waar ik in strijd met mijzelf zat en ik het erg moeilijk vond om hierover te praten. Het gebruiken van mijn stem is echt een uitdaging voor mij – het gaat verder dan dat – ik ben niet iemand die van nature voor zichzelf opkomt. De jonge Rachael kreeg een brok in haar keel en tranen in haar ogen en ik had niet het zelfvertrouwen om mijn mannetje te staan. Dit is veranderd omdat ik ouder ben geworden en meer levenservaring heb.
Recent is er een stortvloed aan openbaringen geweest in Hollywood – en andere industrieën – over seksuele intimidatie bij vrouwen. Wat betekent de TIME’S UP campagne voor jou als vrouw?
Het was echt een eye-opener toen ik me besefte wat er in die industrie aan de hand was. Het maakt me misselijk als ik erover nadenk dat de sterkste en meest succesvolle vrouwelijke rolmodellen hebben blootgestaan aan dit soort misbruik. Het maakt me verdrietig als ik hoor hoe denigrerend ze zijn behandeld en vernederd zijn. Ik heb echt gedacht: hoe kan ik leven in een wereld die dit soort gedrag toestaat?
De TIME’S UP beweging heeft me aan het denken gezet over mijn eigen situatie. Ik zie mijzelf als empowered en sterk maar ik heb wel mijn persoonlijke behoeftes onderdrukd om aan de ‘normale status quo’ te voldoen. Vergeleken wat met anderen hebben meegemaakt, stellen mijn ervaringen niet zoveel voor, maar om te horen hoe zij voor zichzelf opkomen – en dat ze aangeven dat wat ze hebben meegemaakt onaanvaardbaar is – heeft me geholpen om mijn eigen angst, om te zeggen wat ik echt vind, aan te pakken.
Kun je me een voorbeeld geven van een situatie waarin dit is voorgekomen?
Als ik getuige ben van intimiderend en ongepast gedrag in een groep, zal ik opkomen voor de persoon waar het gedrag op gericht is. Ik weet dat het makkelijker is om voor iemand anders te spreken dan om voor jezelf op te komen. Wanneer al mijn zintuigen me waarschuwen en ik het gevoel heb dat er iets niet oké is, zal ik er geen moeite mee hebben om hier iets van te zeggen.
Het is anders in een één-op-één situatie. Als ik er middenin zit, sta ik er niet los van, dus dan heb ik niet het emotionele of mentale vermogen om te reageren en tegelijkertijd in gesprek te blijven. Ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat ik niet altijd gelijk heb. Ervaring heeft me geleerd om een stap terug te zetten, te luisteren en pas te reageren zodra ik mijn emotionele reactie aan de kant heb gezet.
Als Program Director van BODYCOMBAT en SH’BAM, ben je een van de meest populaire gezichten van Les Mills. Hoe navigeer je tussen je persoonlijke en professionele grens?
Er zijn momenten in mijn leven dat ik moet schakelen tussen een persoonlijke crisis en de uitdaging van het zo goed mogelijk doen van mijn werk. Ik weet zeker dat er meer instructeurs zijn die zich hier in herkennen. Er zijn momenten geweest dat de wereld om me heen net was ingestort, het 10 minuten voor de les is, ik mijn tranen nog moet wegvegen en ik toch op het podium moet gaan staan om mijn deelnemers een top training te geven. Het is zelfs een keer tijdens de week van de filming gebeurd – dat is altijd al een stressvolle periode. Op dat soort momenten moet ik echt diep graven en me focussen op een zo goed mogelijke les neer te zetten terwijl het laatste waar je dan behoefte aan hebt is voor een menigte mensen te staan. Gelukkig heb ik een fantastisch team waar ik altijd op kan rekenen en dat mij door dit soort momenten heensleept. Dankjewel Dan Cohen en de Les Mills Auckland squad!
Weet je – ik ben ook maar een mens. Voor sommige mensen ben ik iemand wiens leven vol coole rockstar momenten zit. Net als bij ieder ander zit mijn leven vol uitdagingen. Een langere periode heb ik mezelf niet toegestaan om na te denken over mijn eigen overtuigingen, verlangens, wensen en dromen. Ik liet werk alles overnemen omdat ik het zo leuk vond en ik wist dat ik alles moest geven om succesvol te worden. En het werkte! Want alles aan mijn werk is fantastisch en ik denk echt dat ik hiervoor in de wieg gelegd ben. Ik had alleen geen succes in mijn privéleven. Voor een succesvolle carrière vrouw was dit best killing. Ik wilde heel graag dat ook mijn privéleven een succes zou worden dus bij iedere tegenslag deed ik mijn best om weer mijzelf bijeen te rapen en juist meer moeite doen.
Wat ik tot nu toe heb geleerd, is dat ik misschien niet alles kan hebben. Ik heb zo veel geluk met mijn carrière en misschien moet ik accepteren dat mijn privéleven lastig blijft. Ik ben zo blij met mijn carrière en in mijn hart geloof ik dat de juiste persoon op het juiste moment opduikt en deze persoon mij zal zien zoals ik ben, zich niet door me geïntimideerd voelt maar juist trots op me zal zijn, me support en aanmoedigt. Ik kijk uit naar dat moment.
Je bent van Engeland naar Nieuw-Zeeland verhuisd om Program Director bij Les Mills te worden. Wat was het moeilijkste aan verhuizen naar de andere kant van de wereld?
Ik ben naar Auckland verhuisd toen ik 24 was en ik kende bijna niemand. Het moeilijkste vond ik de eenzaamheid. Auckland was een grote kliek en Dan (Dan Cohen, Co-Program Director van BODYATTACK) en ik misten met name onze vriendenkring.
We voelden ons zo thuis in Engeland – het voelde echt alsof we de koning te rijk waren daar! Toen kwamen we hier, voor de beste baan die we ons maar wensen konden, maar we merkten dat mensen een lichte wrok koesterden omdat wij de plek van onze voorgangers innamen. Dat begrepen we heel goed. Ineens waren er uit het niets twee piepjonge Engelse kids. We hadden veel te bewijzen! Het was een afschuwelijk uitdagende en soms isolerende omgeving. Maar het was wel een grote kans waarvan ik dacht; het is zinken of zwemmen, Rach.
We hadden een droombaan maar soms voelde het niet als een droom leven, omdat we geen vrienden hadden. We hadden geluk dat we elkaar hadden. Dan Cohen integreerde een stuk sneller dan ik. Hij maakt sneller vrienden, bij mij ging dat langzamer omdat ik een stuk introverter ben. Uiteindelijk heb ik wel vrienden gemaakt, sommigen daarvan heb ik nu nog steeds dus het was het wachten waard.
Kun je uitleggen hoe je vrouwelijke empowerment in BODYCOMBAT brengt?
BODYCOMBAT is een deel van mij geworden, het is een stuk van mijn journey. We bedenken de training op muziek en gevoel. Ik vind het belangrijk dat mensen dit voelen als ze een les volgen. Het heeft mijn DNA helemaal in zich dus als mensen mijn training volgen, hoop ik dat ze zich empowered voelen omdat ik mijn persoonlijke empowerment parfum (Eau de Rach – als iemand hier business in ziet – mail me!) er helemaal in heb zitten. Via de training krijgen ze een deel van mij.
Het is hetzelfde als Dan lesgeeft. Je kunt de bewegingen er zo uithalen waar hij zijn testosteron en mannelijkheid echt uitdaagt. We choreograferen nooit afzonderlijk – alle tracks zijn 50/50 qua input. Om die reden zal altijd het beste van ons beide nin de nieuwe release zitten. We beschouwen onszelf als co-ouders van het programma.
Hoe blijven jij en Dan keer op keer samen de meest geweldige releases neerzetten?
Het is gewoon één voet voor de andere zetten, veel koffie en lol en elkaar zo goed kennen dat we eerlijk en authentiek kunnen zijn in onze communicatie. Onze liefde voor het programma zal altijd de besluitvorming domineren – het programma komt op de eerste plaats.
Is er iets wat mensen nog niet over jou weten wat ze zou kunnen verrassen?
Ik was extreem verlegen toen ik opgroeide, alles behalve een feestbeest en ik voelde me niet comfortabel in een kamer vol mensen. Toen mijn vader overleed, realiseerde ik me dat het leven zo over kan zijn en dat je nooit weet hoeveel tijd je nog hebt. Ik bedacht mezelf; als mijn leven nu zou eindigen, zou mijn vader dan trots op me zijn geweest? Toen kwam het besef dat mijn verlegenheid me niet ver zou brengen.
Het ontdekken van BODYPUMP en dat ik in een kamer vol met mensen kon staan op mijn 19e – nadat mijn wereld was ingestort – was absoluut mijn happy place. Ik ontdekte dat ik goed was in het vermaken van mensen (haha!). Dit had ik me nooit gerealiseerd. Lesgeven gaf me de mogelijkheid om talenten in mijzelf te ontdekken waarvan ik nooit had geweten dat ik ze in me had.
Wie zijn de vrouwelijk rolmodellen in jouw leven?
Zonder twijfel mijn moeder, voor alle offers die ze heeft gebracht om twee kinderen groot te brengen.
Ik heb beroemdheden nooit bewonderd, maar er was een dame in mijn dansschool, Tracy, zij was tien jaar ouder dan ik. Ik was een mollig 13-jarig meisje en zij was een prachtige vrouw met hele mooie benen, haar bewonderde ik echt. Ja, ik was echt een stuk zwaarder toen ik opgroeide! In dansvoorstellingen moest ik altijd de jongen spelen, ik was nooit het meisje.
Ik heb grote bewondering voor Jackie (Mills), het is echt een uitdaging om zo nauw samen te werken met je partner. Ik vond dat echt lastig en dan keek ik naar haar en dacht ik, hoe doe je dit!? Ik heb ook veel bewondering voor Diana (Archer Mills). Zij is er altijd voor mij geweest, door ups en downs, en dat is ze nog steeds. Ze is stoer en gaat er helemaal voor. Ze maakt gewaagde keuzes die ik niet durf te maken. We hebben beiden een hele andere benadering van het leven maar we komen er allebei doorheen.
KG (Kylie Gates) kwam in mijn leven als mijn creatieve director voor SH’BAM en is voor mij een ongelooflijk vrouwelijk rolmodel geworden. Ze blijft me steunen tijdens mijn journey en ik ben gezegend met haar aan mijn zijde. Ze geeft me de kracht om mijn stem te vinden – ze is een ongelooflijk goede coach als iemand daar naar op zoek is!
Ik heb een groep vriendinnen in Engeland en in Auckland die er stuk voor stuk verantwoordelijk voor zijn dat ik met beide benen op de grond blijf staan in deze gekke wereld. Waar zou ik zijn zonder hen? Zij zijn allemaal fantastische rolmodellen.
Wat betekent ervaring voor jou?
Als ik een metafoor zou gebruiken, zijn het de schaafwonden en de scherpe randjes die ik tijdens mijn journey heb opgedaan. Ervaringen zijn de muren, de vloeren, de plafonds, alle kamers, de gezichten die ik heb gezien en de plaatsen waar ik ben geweest die hun stempel hebben gedrukt op mij. Mijn ervaringen maken mij wie ik nu ben en wie ik in de toekomst zal zijn.
Wat zou je willen zeggen tegen jouw 18-jarige ik?
Ik ben toegewijd aan mijn carrière en ik denk dat dingen lukken omdat ik iedere dag alles geef. Ik zou tegen mijn 18-jarige zelf willen zeggen; je zult heel trots zijn op jezelf. Al lijkt het alsof je wereld op instorten staat, je hebt alles in je om hier doorheen te komen. Je gaat reizen en heel veel toffe mensen ontmoeten. Je zult een fantastische legacy achterlaten waar je vader heel trots op zou zijn. Maak je niet druk, het komt allemaal goed. Wanneer het leven niet loopt zoals jij wil, zul je altijd lichtpunten blijven zien, het beste uit jezelf halen, kalm blijven en doorgaan.
Hoe blijf jij jezelf empoweren?
Weet je, empowerment is geen staat waar je je plotseling in bevindt. Het is een proces wat continu doorloopt en ik heb het gevoel dat er verschillende fasen nodig zijn om empowerment te bereiken. Je moet blijven proberen, aardig zijn voor jezelf en blijven proberen, want je bent het waard!
Wanneer er heftige gebeurtenissen zijn in mijn leven dan denk ik weleens; wat heb ik gedaan om dit te verdienen? Ik neem dan een pauze, word emotioneel en als ik er dan mee gedeald, heb zorg ik dat ik er het beste voor mezelf uithaal. Ik heb een motto waar ik me heel erg in kan vinden. Churchill zei ooit, ‘’als je door een hel gaat, ga dan door, behalve als je daar wil blijven’’. Ik probeer veel te reflecteren. Dit doe ik omdat ik het haat als mensen roekeloos omgaan met anderen. Ik ben een groot voorstander van attent zijn.
Maar soms moet je stoppen met te veel na te denken over dingen en het gewoon doen. Dat is iets dat Diana jaren geleden tegen me zei: er gebeurt zoveel in je leven, Rach. Ga er gewoon voor! En toen dacht ik, ja dat ga ik doen!
Vind je het leuk om meer te lezen over het leven van Rachael? Klik hier om te lezen wat je ze op een dag eet en hoe ze ervoor zorgt dat ze er fantastisch uitziet!